etkisinde kaldığım filmlerden bir tanesi. film yaklaşık 10 dakika önce bitti, gözlerim tamamiyle açık etrafa bakıyorum. filmi bir instagram bloğunda tavsiye olarak gördüm hazır da dramdı açıp izleyeyim dedim. başlamadan önce yorumlara da baktım ensest, berbat bir film gibi yorumlar gördüm. ---
spoiler ---
öncelikle kardeşlerinde arasında tensel bir çekim, bir birliktelik olmayor. -ki ne yalan söyleyeyim ilk bölümde "noluyoruz lan?" dedim ama ikinci bölümde her şey oturdu-.ve karakterler tamamen hayal dünyasında yaşayan, sevgi ve birliktelik(sadakat,beraberlik) ile besleniyorlar. daha çok bu onların hayat felsefesi. kendi dünyalarında dış dünyayı yargılıyorlar. fakat dış dünyayı hiç tadmıyorlar. kendi içlerinde tamamiyle çıplaklar :d gerçekten ve mecazen de öyle :) fakat işler dış dünyaya taşınca değişiyor.
---
spoiler ---
film çoğunluğu iç dünyayı anlatmış olsa da sonu oldukça vurucu. bu bana insanlığı hatırlattı. birçok insanın içinde kalmış asıl benliği dışarıda çok farklıdır. bu benlik dediğimiz şey duygular için de geçerlidir. i̇nsan doğası aslında tamamiyle budur. kimse içindekileri, düşündüklerini istediği gibi bulamaz somutlaştırdığında. sevgi, kaos olur. aslında bakılacak çok farklı yön var ama gücüm yetmiyor sözlük